Alegría 10 april 2008 - 05.00 uur. Om 06.00 uur word ik wakker door het gehinnik van de buurpaarden en ik wéét dat het zover is. Dan gaat de telefoon; Gert die bij ons op het terrein logeert. Hij vertelt dat BD aan het bevallen is maar hij krijgt haar niet gekalmeerd. Ze is helemaal flippy heen en weer aan het rennen en ze wil persé naar de naastgelegen Winnergroep. Jack is ook wakker nu en we haasten ons naar de paarden. Tot onze verbazing zien we niet meteen een veulen maar na wat rondkijken treffen we het aan in de inloopstal van Winner en Spirit. Huh? Heel raar verhaal. Het veulen is in de inloopstal van BD geboren want daar liggen de vliezen, maar we vinden het in de naastgelegen inloopstal. Het enige wat we kunnen reconstrueren is dat het veulen gevallen is en aan de verkeerde kant van de omheining opgestaan. Dáárom was BD zo onrustig. Ze jaagt Winner, Puck en Spirit de inloopstal uit en bekommert zich om haar veulen. Het is nog donker en het duurt even voordat we kunnen zien dat het veulentje een merrie is. Haar naam wordt Alegría, dit is Spaans voor vreugde Nog niet helemaal opgedroogd BD wordt erg nerveus van de andere paarden dus we hebben haar en Alegría apart gezet in de inloopstal. We doen een touwtje er voor. De hele verdere dag zal Winner de wacht houden bij BD en haar kleintje! Het publiek: Puck (door het raam), Jack, Winner en Gert. De vliezen. Om 8.30 uur is de nageboorte er echter nog niet. Ik besluit om Toon, de dierenarts (DA), te bellen, deze komt om 11.00 uur een injectie geven waardoor de baarmoeder beter zal samentrekken en de nageboorte af zal komen. BD krijgt tegelijkertijd een pijnstiller. Het doet allemaal niet veel. BD blijft veel pijn houden maar de nageboorte komt niet. Jack masseert haar. BD wil veel liggen, ze staat alleen op om haar veulen te laten drinken. Gelukkig gaat het met het veulen prima, die dartelt vrolijk rond, ploft neer in het stro, heeft al geplast en gemest en wil elke 10 minuten drinken. ....Zó'n lief en ontroerend plaatje.... Aan het eind van de middag komt de dierenarts terug om BD's baarmoeder te spoelen om de nageboorte handmatig te verwijderen. Er gaan zo'n 20 liter lauw water in (geen foto's van gemaakt). BD houdt zich goed en lijkt te begrijpen dat wij haar willen helpen. Haar veulentje moet héél dichtbij haar blijven.... We hebben diep respect voor BD die dit allemaal maar laat gebeuren zonder zich te verzetten. Het lukt niet helemaal, de nageboorte zit nog muurvast. De DA legt er een knoop in en nu moet de zwaartekracht het verder doen.... (wij vinden het een akelige gedachte zo ons paard de nacht in te moeten laten gaan maar we hebben weinig keus) BD heeft veel pijn nu.... Dan, plots, zakt de nageboorte.... en hij valt zó op de grond. Pfff, gelukkig, we zijn opgelucht ! BD krijgt een paar spuiten antibiotica om te voorkomen dat er een baarmoederinfectie en/of hoefbevangenheid optreedt. Als een nageboorte te lang blijft zitten of er stukjes achterblijven loopt de merrie grote kans om een geïnfecteerde baarmoeder te krijgen en de toxinen die daardoor in het bloed komen leiden in de meeste gevallen tot hoefbevangenheid. De komende dagen moeten we BD een paar keer per dag temperaturen, haar temperatuur mag niet boven de 38,3 uitkomen want dat zal betekenen dat er een infectie is. De DA controleert of de nageboorte heel is en er geen stukjes achtergebleven zijn in de baarmoeder (kans op infectie). Zo te zien is de nageboorte compleet en onze hond mag hem opeten. Dit is gezond vlees waarvoor geen dier gedood is, zónde om het weg te gooien. Nu de nageboorte eruit is kan de baarmoeder goed gaan samentrekken en dat doet pijn. BD is doodmoe van een hele dag pijn en gaat steeds weer liggen, haar veulentje ligt dicht bij haar. Eddy en Hilde, van Ilias, de Andalusische vader van Alegría komen uiteraard meteen naar 'hun' veulen kijken.... Aan het eind van de avond zien we dat BD wat begint op te knappen. Wij proosten op het nieuwe leven. De volgende ochtend Het gaat een stúk beter nu, BD is weer helemaal monter en loopt weer rond. Om 8.30 wordt BD's baarmoeder nog een keer gespoeld, het water dat eruit loopt is helder van kleur en dat is een goed teken. Ze krijgt nog een paar injecties (antibiotica) en ik zal dit morgen nog een keer doen. Als ze vanavond geen koorts ontwikkeld heeft is de dreiging van baarmoederontsteking en hoefbevangenheid voorbij. BD en Alegría gaan lekker op de weide. Voor we het kleintje kunnen helpen heeft BD haar al het trappetje van de poetsplaats mee op genomen. Daar wordt Alegría door BD eerst aan de Winnergroep geïntroduceerd. De overige paarden staan op een andere weide, dat is rustiger voor BD want ze is heel beschermend naar haar veulen toe. Het Arabierenhoofdje heeft ze van mama (inclusief de lange oren). BD leidt Alegría de hele weide rond, práchtig om te zien! (Spirit loopt mee aan de andere kant van de draad). Krachtig lijfje in een eerste voorzichtige galop.... Het lijfje heeft ze van haar Andalusische papa. Mooi, sterk en krachtig met sterke benen, precies zoals we het ons wensten! Alegría is 3 dagen oud en eet mest van BD om de darmflora te enten Ze maakt heel makkelijk contact, hier laat ze zich aanhalen door stagiaires Lianne en Claudia Samen aan de wandel op het pad, dwz: Alegría piept onder de draad door en mams moet haar gaan halen. Hoezo mensgericht???? Ze weet haar fijne plekjes al.... We wachten totdat Alegría naar ons toe komt. Gelukkig duurt dat nooit lang. (Beetje slordige achtergrond zo op de poetsplaats, maar deze foto's geven zó goed Alegría's karaktertje weer.) Spontane actie: Voetjes geven; 6 dagen oud, ze staat gewoon los en kan weglopen als ze dat wil. * * * * Hier eindigt Gría's geboorteverhaal en haar verhaal gaat inmiddels alweer 17 jaar verder. Mijn wenspaard Alegría. Sterk, gevoelig, enorm mensgericht (soms een beetje te), expressief, vrolijk, altijd in voor avontuur, hoogsensitief maar kan ook gigantisch op slot gaan als ze het allemaal niet meer kan verwerken. Lomp tegen dierenartsen (om maar niet te zeggen gevaarlijk - dat zijn haar halfwilde genen zeggen wij dan maar), al 17 jaar dwarsig met voeten geven maar inmiddels wel enorm braaf met rijden. Ziet en hoort alles, staat met de neus vooraan, kan ook maar één ding tegelijkertijd want als ze in het veld een auto ziet kan ze niet tegelijkertijd door een waterplas lopen, dat lukt haar gewoonweg niet. Dwingt uierkriebels af (wie traint wie denk ik dan). Zeer vocaal ingesteld, dramaqueen met veel oogwit dat je denkt dat ze gaat exploderen en dan gebeurt er verder....niets. Zij was mijn moeilijkste trainingsproject ooit vanwege haar instinctieve temperament maar we kwamen er altijd wel uit samen. Humor lost veel op. Acceptatie ook. Inmiddels zijn zij en ik ook wel op een leeftijd gekomen dat ik vind dat ik niet meer constant op mijn strepen moet gaan staan en zij is wat gezakt tot een aanspreekbaar niveau. Een hoop theater aan een -altijd- doorhangend touwtje. Supergevoelig, mij overal volgend en trouw. En de rest is verbinding die je samen op je pad aangaat. 10 april 2025, bij Grietjes 17e geboortedag. Pien * * * *